ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف و درشت و ارتباط آن با برخی شاخص های پیکرسنجی و عوامل محیطی در کودکان ۳ تا ۶ سال شمال شهر تهران

هدف: رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت یکی از موضوعات مهم در رشد مهارت های حرکتی بنیادی در سال های اولیه زندگی است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف و درشت و بررسی ارتباط بین برخی شاخص های پیکرسنجی و عوامل محیطی با رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت در کودکان 3 تا 6 ساله حاضر در مهد کودک های شمال شهر تهران در سال 1392 بود. روش بررسی: جامعه مورد مطالعه مهدهای کودک منطقه 1 و 2 تهران بود که چهار مهدکودک به روش دردسترس انتخاب و به شکل داوطلبنامه تعداد 206 کودک دختر و پسر مورد مطالعه قرار گرفتد. اطلاعات از طریق پرسشنامه اطلاعات خانواده و آزمون رشد دنور-2 جمع آوری شد. یافته ها: به طور میانگین 56/06 درصد از کودکان در مهارت های درشت و 77/56 در مهارت های ظریف عملکرد طبیعی و پیشرفته داشتند. اما 23/86 درصد در مهارت های درشت و 14/9 درصد در مهارت های ظریف در معرض احتیاط، 12/83 درصد در مهارت های درشت و 7/56 درصد در مهارت های ظریف دچار تاخیر رشدی بودند. بین برخی از شاخص های پیکرسنجی مثل پهنای شانه، پهنای لگن، طول بازو، دور شکم و دور سینه با عملکرد برخی از مهارت های درشت حرکتی مثل پریدن، لی لی کردن، پرتاب کردن همبستگی های معنی دار وجود داشت (0/05>p). زمان مشاهده تلویزیون و مدت زمان خواب روزانه از جمله عوامل محیطی تاثیر گذار بر عملکرد شوت زدن با پا بود. نتیجه گیری: تعداد قابل توجهی از کودکان شرکت کننده در تحقیق حاضر در مهارت های حرکتی درشت ضعف داشتند، لذا تقویت و بهبود این مهارت ها نیاز به توجه و برنامه ریزی خاص دارد.